خبرنامه ایرانا رسانه: کتاب خلاصه مقالات اولین سمپوزیوم ملی کاوازاکی که به کوشش دکتر مهرنوش حساس یگانه و دکتر رضا شیاری گردآوری شده است دارای مقالاتی از پزشکان متعدد بوده که در اینجا به بخشی از این کتاب می پردازیم.
بیماری کاوازاکی یک واسکولیت سیستمیک حاد است که بیشتر در شیرخواران و کودکان تظاهر می‌یابد. این بیماری برای اولین بار توسط پزشک متخصص کودکان ژاپنی به نام تامی ساکو کاوزاکی در سال 1967گزارش شد. پروفسور تامی ساکو کاوزاکی تعدادی بیمار با علایم، تب، راش پوستی، کنژکتیویت (قرمزی چشم)، انانتم (قرمزی گلو و دهان)، ادم دست‌ها و پاها و بزرگی غدد لنفای گردنی را معرفی نمود. این بیماری در ابتدا، موکوکوتانئوس لنف نود سندرم نام گرفت. چند سال بعد، عوارض درگیری قلبی همانند درگیری عروق کرونری نیزدر این بیماری گزارش گردید.
التهاب و واسکولیت سیستمیک شدید در بیماری کاوازاکی، باعث درگیری سیستم قلبی -عروقی و مخصوصا” صدمه به عروق کرونر می‌شود که شامل آنوریسم یا اتساع عروق کرونراست .هدف نهائی از درمان بیماری کاوازاکی کاهش التهاب و واسکولیت سیستمیک بلافاصله بعد از تشخیص و بنابراین پیشگیری از صدمه به عروق کرونر و ترومبوز می‌باشد. شیوع بیماری کاوازاکی در آسیای شرق بیشتر بوده، بطوریکه در برخی گزارشات آنرا شایعترین علت واسکولیت عروق متوسط میدانند. در حال حاضر درگیری قلبی مهمترین عارضه بیماری محسوب میگردد. در ایران اما گزارشات در خصوص این بیماری بسیار متعدد و متفاوت است. بگونه ای که اولین گزارش ثبت شده در literature مربوط به مطالعه 22 موردی استاد مرندی در سال 1375 است و پس از آن مطالعه مرحوم سیادتی در سال 1376 و مطالعات بعدی از شیراز ( دکتر صادقی سال 1378) و مازندران ( دکتر صفرسال 1379) می‌باشد. قطعا موارد دیگری هم بصورت موردی موجود بوده که متاسفانه در سامانه ثبت موفق نگردیده است.
هدف از این همایش که به همت اساتید گروه‌های روماتولوژی، قلب، و عفونی کودکان کشور انجام گرفته، همگرایی گروه‌های فوق تخصصی درگیر با این بیماری، حل چالش‌های موجود و بکارگیری درمان‌های جدید در راستای کاهش عوارض بیماریست.
در اینجا، وظیفه خود می‌دانم که از زحمات فراوان سرکار خانم دکتر مهرنوش حساس یگانه (دبیر علمی همایش)، جناب آقای دکتر کوروش وحید شاهی (دبیر اجرایی همایش) و سرکار خانم طاهره صبوری (مسئول هماهنگی ها) که در برگزاری این همایش ملی نهایت تلاش و همکاری را داشته اند، کمال سپاس و تشکر خود را داشته باشم.
