• معرفی کتاب :

اولویت بندی یا تریاژ همواره یکی از مهترین بخشهای آموزش برای کادر درمان بوده است. چرا که بدون این آموزش ها امکان تصمیم گیری درست برای تخصیص منابع محدود انسانی ،مالی و تجهیزاتی به بیمارانی که رسیدگی به آنان اولویت بالاتری دارد وجود نخواهد داشت. آنچه در این کتاب می خوانید مختصر و خلاصه ای است از اهم مطالب ضروری که کادر درمان باید درباره تریاژ بیماری های چشم بدانند و البته این مطالب قطعا به کار پزشکان عمومی برای برخورد اولیه با بیماران چشمی و چگونگی ارجاع آنان به چشم پزشک نیز خواهد آمد.

• بخشی از کتاب :

سردرد یکی از شایع‌ترین شکایاتی است که چشم‌پزشکان با آن برخورد می‌کنند. اگر چه در خیلی از موارد سردرد، چشم‌ها مقصر شناخته می‌شوند اما درواقع مشکلات چشمی بندرت می‌توانند باعث سردرد شوند. با این حال هنگام تریاژ باید منتظر استثنائات باشید. فشار به چشم‌ها به دلیل تجویز ناصحیح شماره عینک تروپیا یا فوريای اصلاح نشده و یا عینک درست تنظیم نشده می‌توانند باعث شوند بیماران دچار سردردهای کششی شوند. توصیف بیمار از این نوع سردرد به این صورت است که انگار نوار یا پارچه‌ای به طور محکم دور سر او بسته شده است. این وضعیت‌ها فوریت‌های واقعی نیستند و توصیف بیماران از آنان هرگز به‌صورت خیلی شدید نیست.

برای اورژانسهای عمومی بزرگسالان که عمدتا شامل بیماری های داخلی و جراحی و زنان است و نیز اورژانسهای اطفال، منابع و کتابهای بسیاری، چه تالیف و چه ترجمه به زبان فارسی برای آموزش کادر درمان اعم از پزشک و پرستار و …. وجود دارد. برای پرسنل فوریت های پزشکی نیز چه آنها که به عنوان پاسخگوی تلفنی فعالیت می کنند و چه افرادی که با آمبولانس به بالین بیمار یا مصدوم می روند، کم و بیش منابع فارسی به صورت تالیف و ترجمه در دسترس است. با این همه در اورژانسهای تخصصی جای خالی چنین منابعی به خوبی مشهود است.در حوزه تریاژ بیماری چشم پزشکی نیز بالطبع همین کمبود منابع به زبان فارسی وجود دارد و وقتی که به بحث تریاژ برای کادر درمانی غیرپزشک و به خصوص پرسنل نوبت دهی و پذیرش تلفنی و حضوری می رسیم به جرات می توان گفت که هیچ منبع اختصاصی به زبان فارسی برای این گروه تاکنون منتشر نشده است. هر چند اگرپرسنل پاسخ گوی تلفنی پذیرش و نیز کادر درمان بدانند چگونه با بیمار صحبت کنند، چه سوالاتی بپرسند و چگونه وی را راهنمایی کنند، قطعا هم از سردرگمی بیمار کاسته خواهد شد و هم احتمال خطا و تاخیر در فرآیندهای تشخیصی و درمانی کاهش خواهد یافت.