موجود در انبار
دکتر سیاری اعتقاد داشت کمک به حفظ و ارتقای سلامت مردم هدفی نیست که بتوانید تنها با موفقیت در امتحانات به آن دست یابید. باید مهارتهای دیگری هم یاد بگیرید از جمله مهارت حل مسئله، مهارت برقراری ارتباط، تفکر نقادانه، استدلال بالینی و … اما چیزی که او از آن به عنوان قلب پزشکی یاد کرد برقراری ارتباط موثر بود.
من تا وقتی که اینترن نشده بودم اهمیت این موضوع را درک نکردم. در دوران تحصیل عمده ارتباط شما با همکلاسیها، سال بالاییها و اساتید است. همه این افراد واحدهای درسی مشابهی را گذراندهاند، از ترمینولوژی مشابهی استفاده میکنند، در سیستم درمانی کشور کار کردهاند و سادهتر بگویم زبان مشترکی دارند. اما شما قرار نیست برای همدیگر طبابت کنید. در طول دوران اینترنی و بعد از آن باید مردمی را ویزیت کنید که عمدتاً جزئی از کادر درمان نیستند و ترمینولوژی تخصصی شما را نمیدانند. دغدغههای آنان ممکن است با دغدغهها شما یکسان نباشد. و اینجاست که مهارت ارتباط موثر چه در زمان گرفتن شرححال و معاینات فیزیکی و چه در زمان تشریح روند درمان و انتظاراتی که میشود از درمان داشت خود را نشان میدهد. در مدت کمی که از اینترنی من میگذرد بیمارانی با سطح اقتصادی اجتماعی متفاوت دیدم اما یک چیز در همه آنها مشترک بود؛ وقتی هدف از انجام آزمایشات، تصویربرداریها و فرآیندهای درمانی را برای بیمار و همراهانش توضیح دهیم همواره سپاسگزار و قدردان خواهند بود حتی اگر پیشآگهی بیمارشان خوب نباشد، حتی اگر قرار باشد یک مداخله دردناک برایشان انجام شود و در نهایت حتی اگر روزهای زیادی از عمرشان باقی نمانده باشد. مهم این است که انتظارات بیجا برای بیماران ایجاد نشود و حقیقت هر چند که برای خود ما پزشکان هم گاهاً گنگ و غیرمطمئن و پر از احتمالات است برای بیماران هم عیان شود. آنوقت دیگر از اینکه ساعتها در اورژانس منتظر بمانند یا روزها در بخش بستری باشند، شکایت نمیکنند. مشکل اینجاست که در سالهای تحصیل ما در جزیرهی زیبا، باشکوه و گرانقیمت تکست بوکها، گایدلاینها، مقالات و امتحانات جامع پزشکی هستیم و کمترین ارتباطی با سرزمین آدمهای غیرپزشک داریم.
بسیاری از درگیریها و مشاجرههایی که در اورژانسها ایجاد میشود از همین موضوع نشأت میگیرند که پزشک از توضیح دادن، تشریح علتها و از همه مهمتر شجاعت عذرخواهی کردن ناتوان است. من اینجا کتمان کننده بار کاری و فشار روانی رزیدنتها و انترنها که دوستان و همکلاسیهای عزیزم هستند نیستم. اما فکر میکنم مسئولیت این کاستی با مدیران و سیاستگذاران است و امیدوارم لااقل بدانند که چه شرایطی در شیفتهای طولانی و طاقتفرسای رشتههای ماژور پزشکی میگذرد. حرفم این است که این موضوع به بیمار در حال درد کشیدن و به همراه بیماری که بیش از او در فشار روحی، نگرانی و عدم اطمینان است ارتباطی ندارد. نویسنده این کتاب هم در آخرین فصل کتاب از ضرورت برقراری ارتباط موثر با بیمار، خویشاوندان او و اعضای کادر درمان حرف میزند و توصیههایی برای ما دارد.
برای فرستادن دیدگاه، باید وارد شده باشید.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.